Het principe van Brandolini is de hoeveelheid energie die nodig is om bullshit tegen te spreken en is oneindig veel groter dan het verzinnen van bullshit.
Dit principe werd 24 augustus jl. op pagina 30 in de zaterdag krant van Het Financieele Dagblad door filosoof Sebastien Valkenberg beschreven naar aanleiding van de boekbespreking 'Eigen Onderzoek Eerst' van Adriaan ter Braack.
Dat bullshit tegenspreken heel moeilijk kan zijn, is van alle tijden, maar de hoeveelheid bullshit die we onder de neus krijgen is de laatste 15 jaar verveelvoudigd. Dit komt door sociale media en de gemakzucht van het gebruik van die media. Vergeet ook de flagrante onzin niet die politici de wereld in sturen. Realiseert u zich dan dat onzin op micro niveau nog best onschadelijk is te maken maar dat deze gevaarlijke onzin vaak al miljoenen mensen heeft bereikt. Ga dat op macro niveau maar eens rechtzetten. Dat is het moeilijke met het verspreiden van onzin, populisme, influencers drogredeneringen, samenzweringstheorieën en onwetenschappelijke aandachttrekkerij.
Tegengaan van bullshit kost veel energie. Maar wat kan men voor zichzelf doen aan bijvoorbeeld de drogredeneringen?
Op micro niveau, d.w.z. in klein gezelschap of voor eigen beoordeling houdt de definiëring van een drogma nog steeds stand. Het is moeilijk om overal verstand van te hebben en elke uitspraak volledig te gaan onderzoeken. Het gaat er voor een groot deel om wat de achtergrond en reputatie van de meningspuier is en of meneer of mevrouw niet zelf een belang heeft bij die mening. Uiteraard, wanneer het mogelijk is, is het goed om ook enig onderzoek naar de twijfelachtige redenering te doen.
Blijf op uw hoede, het is al lastig een mening of een theorie van een mens op waarde te schatten. AI verlangt nog meer scherpte om het kaf van het koren te scheiden.
